Седумстотини години од култното дело

Почна одбележувањето на големата годишнина на Данте Алигиери, 700 години од завршувањето на неговата бесмртна „Божествена комедија“, а истовремено и годишнина од неговата смрт. Во многу земји, специјални програми се дизајнирани за таа пригода и, разбирливо, во неговата родна Италија, особено во Фиренца, каде што е роден, и во Равена, каде што починал во 1321 година.
Што и во колкава мера од амбициозната прослава ќе се реализира за годишнината, засега никој не знае. Беа планирани изложби на портрети, ракописи, прикази на животот од тоа време, проследени со изложби на уметнички дела инспирирани од неговото основно дело „Божествена комедија“, специјални изданија, театарски претстави, како и предавања и собири.
Постојат шанси многу од овие активности да се преселат во виртуелниот свет, а на Данте ќе му помогне модерната технологија, така што неговите цитати ќе се појават на зградите, паметните телефони со помош на едноставни апликации ќе „рецитираат“ стихови, со коментари и објаснувања, а изложбите ќе бидат прегледувани на лаптопите.
Сепак, има уште многу време до летото кога се очекува ублажување на пандемиските мерки, па можно е одржување поголеми собири во чест на таткото на италијанскиот литературен јазик што се планираат во училиштата и на универзитетите. Имено, „Божествена комедија“ е напишана на фирентински дијалект, што стана основа на италијанскиот литературен јазик.

Во Фиренца, познатата галерија „Уфици“ дигитализира и веќе објави 88 ретко изложувани цртежи на „Божествената комедија“ на својата веб-страница.
Данте починал на 56-годишна возраст, од маларија, по каснување од комарец. Таа возраст може да изгледа „доволна“ за средниот век, но тој бил во добро здравје. Дваесет години по смртта на Данте, чумата се појавила, а најмалку третина од континентот не преживеал. Еден хроничар во тоа време пишува дека Европа никогаш не ја вратила силата што ја имала. Просечниот животен век тогаш нагло опаднал.
Првата биографија на Данте ја напишал Џовани Бокачо, триесетина години по смртта на поетот и е извор на многу корисни информации. Меѓу другото, тој го опишал неговиот изглед: темен тен и густа, виткана црна коса, орелски нос, силна вилица, а на позрела возраст подгрбавен став и побавно одење. Неговиот специфичен профил и долгата црвена наметка се препознатливи денес насекаде во светот.